Dieta GAPS
Dieta GAPS jest pomocna w różnych schorzeniach: przy trudnościach z nauką, zaburzeniach psychicznych i fizycznych takich, jak autyzm, ADHD/ADD, dysleksja, dyspraksja, depresja, schizofrenia, manie, zaburzenia obsesyjno- kompulsywne, zaburzenia żywieniowe, epilepsja i wielu innych.
Dla właściwego zrozumienia dlaczego i jak ta szczególna dieta działa oraz dlaczego inne diety są nieodpowiednie dla pacjentów z zespołem GAPS, należy w pierwszej kolejności, przeczytać książkę dr Natashy Campbell-McBride „Zespół psychologiczno-jelitowy GAPS. Naturalne metody leczenia autyzmu, ADHD/ADD, dysleksji, dyspraksji, depresji i schizofrenii.”
Dieta GAPS jest oparta na Szczególnej Diecie Węglowodanowej (SCD). Dieta SCD została stworzona przez znanego amerykańskiego pediatrę dr Sidney Valentine Haas w pierwszej połowie dwudziestego wieku. Dr Haas i jego współpracownicy spędzili wiele lat na badaniu wpływu diety na celiakię i inne zaburzenia trawienne. Rezultat tych badań został opublikowany w obszernym medycznym podręczniku The Management of Celiac Disease napisanym przez dr Sidney V. Haas i Merrill P. Haas w 1951roku. Dieta opisana w tej książce została zaakceptowana przez środowisko medyczne na całym świecie, jako kuracja na chorobę trzewną. Dr Sidney V. Haas został uhonorowany za swoją pionierską pracę w dziedzinie pediatrii.
Dr Natasha Campbell-McBride stosowała dietę SCD w swojej klinice przez wiele lat. Mając kliniczne doświadczenie zmodyfikowała ją na dietę właściwą dla swoich pacjentów z problemami neurologicznymi i psychicznymi. W ciągu wielu lat pacjenci nazwali swoje ograniczenia dietetyczne jako - dieta zespołu psychologiczno-jelitowego GAPS.
Dieta GAPS
-
Dieta Wprowadzająca.
-
Pełna dieta GAPS.
Dr Natasha Campbell-McBride zaleca pacjentom z zespołem GAPS przejście przez Dietę Wprowadzającą, a następnie wejście na Pełną dietę GAPS. W zależności od złożoności problemu pacjenta, może on przejść przez ten program zarówno bardzo szybko, jak i bardzo wolno, na tyle na ile pozwala mu jego kondycja.